“We hebben de bisdommen toegewijd aan Maria, zoals we ook na het doopsel bijvoorbeeld kinderen aan Maria toewijden. En zoals na het huwelijk mensen nog even naar het Maria altaar gaan om zich toe te wijden.”
“Ik heb ondervonden dat ik in het sacrament van de eucharistie ook tijdens mijn ziekte kracht heb gevonden.” Dat vertelt kardinaal Eijk in een persoonlijk getuigenis over de betekenis van de eucharistie.
Het Aartsbisdom Utrecht organiseerde een ‘Jaar van de Eucharistie’ dat op 22 november werd afgesloten. Voor kardinaal Eijk is een dag zonder de eucharistie eigenlijk ondenkbaar, vertelt hij in deze video. “Dan moet ik al met veertig graden koorts op bed liggen of in het ziekenhuis liggen en niet kunnen vieren. Maar anders vier ik elke dag de eucharistie.”
Doel van het Jaar van de Eucharistie was om de eucharistie weer te maken tot het kloppend hart van het geloofsleven. Maar, zo benadrukt de kardinaal: “Weet wel wat de communie is. Want als je de communie ontvangt, betekent dat ook dat je je verenigt met het offer dat Christus bracht. Dat wil zeggen dat de eucharistie ons er ook toe moet brengen om zelf offers te willen brengen, uit liefde tot onze naaste. De kracht daartoe putten wij als katholieken uit het sacrament van de eucharistie.”
Dat deed kardinaal Eijk zelf ook toen hij moest revalideren van het hersenstaminfarct dat hem op 2 januari 2001 trof.
Na dat het hersenstaminfarct moest hij met minder kracht en diverse restverschijnselen weer zijn taken ter hand nemen. “Dat heb ik wel echt ondervonden als een offer. En ik heb ook ondervonden dat ik in het sacrament van de eucharistie daartoe de kracht heb gevonden.”
In de revalidatiekliniek bleek geen kapel aanwezig maar het hoofd van de afdeling bood hem bij het intakegesprek een kruisbeeld aan. “Hij zei: dat kunt u daar ophangen, want we weten dat u bisschop bent. Dat vond ik een geweldige geste.” Dankzij een klein setje met daarin alles voor de eucharistieviering kon kardinaal Eijk de eucharistie vieren in zijn kamer in het revalidatiecentrum. “Dat heeft me geweldig veel kracht gegeven. Dat het op dat moment op die plek mogelijk was, kan mij nu nog jaren later met dankbaarheid en ook wel een zekere emotie vervullen.”
