“Ik ben nu twintig jaar priester en ik ben echt wel wat gewend. Je doet regelmatig uitvaarten en staat mensen bij, ook die je goed gekend hebt. Maar wat er deze periode door het coronavirus gebeurt, heb ik nog nooit meegemaakt.” In deze podcast vertelt pastoor Robert van Aken over de impact die het coronavirus heeft. Zijn parochie van de heilige Oda in Sint Oedenrode, Son en Breugel wordt hard getroffen.
“Ik ben nu twintig jaar priester en ik ben echt wel wat gewend. Maar dit heb ik nog nooit meegemaakt.” Pastoor Robert van Aken vertelt over de impact van het coronavirus. Zijn parochie wordt hard getroffen.
Het aantal van twee uitvaarten in de week steeg naar tien. “Zo ontzettend veel uitvaarten. Zoveel verzoeken van mensen om langs te komen voor de ziekenzalving. Ik ben daar wel geëmotioneerd over zo af en toe. Dat moet ik eerlijk bekennen.” Hij vertelt hoe deze periode een beroep op hem doet: “Je wordt aangesproken op je priesterschap. Je kunt op een heel directe manier mensen nabij zijn. Ik ben gedwongen om een leven te leiden dat zeker in deze periode getuigt van de hoop.”
Hij spreekt over de onderlinge betrokkenheid in de gemeenschap en over het verdriet van mensen. “Er zijn mensen die er niets van snappen en die boos zijn op God. En er zijn mensen die zich juist vasthouden aan God en in de dankbaarheid durven te staan.” Hij begrijpt en herkent de emoties. Ondertussen kreeg hij zelf ook corona.
“Het virus haalt ons onderuit en daagt ons tegelijk uit om dankbaar in het leven te staan.”
Het is een droevige tijd, vertelt hij, die ook uitdaagt, “omdat we als christenen opnieuw mogen ontdekken wie we eigenlijk zijn en in hoeverre we ons vastklampen aan het eeuwige. We hebben een compleet ander levensvisie dan heel veel mensen om ons heen. Ik moet je zeggen dat ik steeds meer begin te zien van wat de kracht van een christen is. Wat mij dan ook raakt is dat zo’n klein virus, dat je zelfs onder een microscoop nauwelijks kunt zien, de mens nu zo onderuit haalt en ons zo bewust maakt van onze eindigheid, maar ons tegelijk dus uitdaagt om dankbaar in het leven te staan en ons echte levensvragen te stellen: Wie ben je? Waar kom je vandaan? En waar ga je naartoe?”
